“Çocuklara bunu söylediğim zaman onların hayatını mahvedeceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum.”
Boşanma kararını çocuklara açıklamak genellikle bu tür korkuları beraberinde getirir.
Anne babalar, çocuklarla bu konuyu konuşmadan öncesinde bunu onlarla ne zaman ve nasıl paylaşacaklarına karar vermeliler. Sonrasında ise ebeveynlerin yeni hayatlarında çocuklarıyla nasıl sağlıklı iletişim sürdüreceklerini bu yolun en başında biliyor olmaları bütün aile üyelerinin süreçlerini kolaylaştırır.
Yeni yaşam şekillerinde her bir ebeveynin temel sorumlulukları ile çocuklarıyla geçirecekleri zamanların önceden planlanmış olması da hem çocuklar için hemde ebeveynler için daha az yıpratıcı olur.
Bu süreçte çocuklara genellikle hayatlarında değişecek olan şeylerden bahsedilir. Atlanmaması gereken önemli bir adımlardan biri çocukların hayatlarında değişmeyecek olan şeylerden bahsetmektir.
Bazen anne babalar, zaten çocuğum onu ne kadar sevdiğimi biliyor düşüncesiyle yada sürecin getirdikleriyle baş ediyor olmanın yorgunluğuyla çocuklarına olan sevgilerinin değişmeyeceğini, anne babalar boşansa bile çocukların onların sevgisinden mahrum kalmayacağını söylemeyi atlarlar.
Anne babası tarafından seviliyor olduğunu duymak çocukları her koşulda rahatlatır ve güven duygularını güçlendirir.
Boşanma sürecinde ise çocukların anne babaları boşansa da onların sevgisinden ve ilgisinden mahrum kalmayacaklarını duymaya ve yaşamaya özellikle ihtiyaçları vardır. Onlar için ne kadar önemli olduklarını, hayatları değişse bile sevgilerinin hiç değişmeyeceği güvencesini duymak isterler.
Bu süreçte çocukların üzülmesinin önüne geçmeye çalışmak sadece yıpratıcıdır. Aslında olması gereken onların bu süreçlerini yaşamalarını bastırmadan hissettiklerini paylaşmaları konusunda model olmaktır. Bunu süreçle ilgili kendi hissettiklerimizi, çocuğun anlayabileceği bir dille dramatize etmeden onunla paylaşarak yapabiliriz.
Aile üyelerinden her birinin hem fiziki olarak hemde duygusal olarak yaşam şekillerinin değiştiği bu süreçte üyelerin üzülmüyor olması beklenmez. Sağlıklı olan üzülüyor olmaktır.
Bu noktada çocuklar kendi duygularını paylaşmaları için cesaretlendirilmeli ve onlara anlayışla yaklaşılmalıdır. Bazen anne babalar boşanma sürecinde sürece dair meselelere o kadar yoğunlaşırlar ki çocuklar görülmediklerini ve duygu ihtiyaçlarının dikkate alınmadığını düşünürler.
Bir çocuk bu süreçte sessiz kalıyorsa ebeveynler kendine bir kez daha bakmalıdır. Çocuklar genellikle kendi meselesine dalmış ebeveynleri varsa bunu yaparlar. Sessiz kalmak çocukların acı veren duygularını kapatmak ve bu acılardan korunmak için başvurdukları bir baş etme yoludur.
Çocuklar ne diyorlar ve aslında ne demek istiyorlar, bunu atlamamız gereken süreçlerden biridir boşanma süreci. Onların söylediklerini yüzeysel olarak anlamak, duygusal olarak önemli bazı anlamları kaçırmamıza neden olur.
Unutmayalım ki çocuklar onlara ne hissediyorsun diye sorduğumuzda yetişkinler gibi hissettiğini söyleyemeyebilirler. Çocuklar kendilerini güvende hissettiklerinde gerçek endişelerini ve duygularını gösterirler.
Anne babaların olup bitenleri ve geleceğe dair planları çocukların anlayabileceği bir üslupla onlara vakitlice anlatıyor olmaları bu süreçte oldukça önemlidir. Anne babalar olup bitenleri ve geleceğe dair planları çocukların anlayabileceği şekilde açıklayamazsa çocuklar bu boşlukları kendi korkuları ve fantazileriyle doldururlar. Bunlarda genellikle gerçeklerden çok daha kötü ve yıpratıcı olur.
Süreç doğru yönetilmediğinde, çocukların söylediklerindense söylemek istedikleri duyulmadığında çocuklar en önemli işlerinden yani sadece Çocuk olabilmekten uzaklaştırılmış olur. Geleceğe dair en yıpratıcı olanda bu olur.
Alınan boşanma kararı doğru yönetildiğinde, bilinçli hareket edildiğinde geleceğe dair keyifle yaşanacak yeni bir hayata temel atabilir.